عصری تابستانی و هوایی که کم دیده ایی

گفتم: این روز ها دل خیلی بهانه تو را میگیرد هوای دیدن تورا دارد

گفت: میدانم همه چیز بهانه ای است برای شانه به شانه در حال و هوای باهم بودن رفتن نشستن و گریستن

گفتم: چرا گریه !رفتن نشستن درست ! اما گریستن را نمی خواهم نه!

گفت: برای حرمت نگاه ناگهان تو برای یک دل دریا حرف نگفته

گفتم: و برای هر انچه که گفتم و گفتم و نشنیدی !

گفت: برای انچه خواستم و بودی خواستی و نبودم و برای هرچه که نمی دانم!

گفتم: در تمام این همه سال ها که همه از یادش برده بودند تو تنها کسی هستی که هستی!

گفت: در این دل دل دلواپسی عزیز دل ! وقتی تو هستی انگار همه نیستند . شب از ان شب ها که در عمرت کم دیده ایی دریا دریا ستاره!